Τσακίρης: «Δε βιαστήκαμε ποτέ για τίποτα»

Ο υπεύθυνος του τμήματος μπάσκετ του Α.Ο. Πελασγιώτις (Α2 ΕΚΑΣΘ), Αντώνης Τσακίρης, έκανε τη δική του παρέμβαση στην εκπομπή «Κάθε πόλη μια μπασκέτα» με τον Αργύρη Παγαρτάνη. Μεταξύ άλλων, είπε:

Για τον Α.Ο. Πελασγιώτις: «Ο σύλλογος πρωτοεμφανίστηκε το 1920 με όνομα «Πελασγιώτιδα» τότε. Στη συνέχεια έγινε μια συγχώνευση και το 1933 ονομάστηκε «Πελασγικός». Το 1936 έγινε μια μετονομασία σε «Γ.Σ. Λάρισας», ο οποίος όμως «καλλιέργησε» κι άλλα αθλήματα. Έτσι, πάρθηκε η απόφαση να γίνει ένας χωρισμός και να γίνει το ποδόσφαιρο ξανά αυτόνομο. Από το 1964 και μετά, που συμμετείχε σαν «Πελασγιώτις» και στη δημιουργία της ΑΕΛ, βρίσκεται με το «Α.Ο. Πελασγιώτις». Μέσα σ’ όλα αυτά κάποια στιγμή πήραμε την απόφαση να δημιουργήσουμε και τμήμα μπάσκετ».

Για τα παιδιά που απασχολούνται στο σύλλογο: «Το 2015 είδαμε ότι στη συνοικία του Αγίου Γεωργίου υπήρχε ένα κενό, δεν υπήρχε ένας σύλλογος να «τραβήξει» παιδιά που ήθελαν ν’ ασχοληθούν με το μπάσκετ. Έτσι, μάς ήρθε η ιδέα να το κάνουμε εμείς. Ξεκινήσαμε πηγαίνοντας στο μεγαλύτερο σχολείο της γειτονιάς, όπου πήραμε τις ώρες μας στο γυμναστήριο του σχολείου και ξεκινήσαμε με 20 παιδιά εκείνη τη χρονιά. Σιγά σιγά τα 20 έγιναν 30, 40 και φτάσαμε στο σήμερα όπου έχουμε γύρω στα 120 παιδιά. Περάσαμε κάποιες διακυμάνσεις, ποτέ δε βιαστήκαμε να κάνουμε πράγματα γρήγορα και βιαστικά, αφήναμε τα πράγματα να «κυλήσουν» μόνα τους. Τα παιδιά που ερχόντουσαν στο σύλλογο σχημάτιζαν τα τμήματα που θα κατέβαιναν στα πρωταθλήματα της ΕΚΑΣΘ, όπου έφτασαν από μόνα τους να σχηματίζουν την ομάδα των ανδρών. Έτσι, το 2020 αποφασίσαμε να τούς δώσουμε το κίνητρο να παίξουν και σε ομάδα ανδρών. Πολύ φυσιολογικά πήραμε και 2-3 έμπειρους παίκτες να τούς βοηθήσουν και να τούς καθοδηγήσουν. Ο covid όμως μάς πήγε πίσω».

Για το γήπεδο που χρησιμοποιούν: «Έχουμε ένα πάρα πολύ όμορφο γυμναστήριο, όπου ο δήμος έχει βάλει παρκέ σ’ αυτό, έχει κερκίδα. Με χορηγούς βρήκαμε και τοποθετήσαμε και έναν ηλεκτρονικό πίνακα. Αυτό είναι η έδρα της ομάδας, εδώ παίζουμε όλα τα παιχνίδια μας».