ΕΚΑΣΔΥΜ: Ευκαιρία για restart…

Το πράσινο φως έδωσε πριν λίγες μέρες ο Υπουργός κ. Λευτέρης Αυγενάκης με την νέα νομοθετική ρύθμιση που θα επιτρέπει στις Ομοσπονδίες να τροποποιήσουν τις προκηρύξεις των τρεχουσών διοργανώσεών τους. Κάτι που σημαίνει ότι ισχύει και για τις τοπικές ενώσεις.

Πλέον μετά από αυτήν την απόφαση το μπαλάκι πηγαίνει στον ΕΣΑΚΕ και στην ΕΟΚ ώστε να αποφασίσουν μόνοι τους πως θα λήξουν τα πρωταθλήματα και ποιά θα είναι η επομένη μέρα. Το επικρατέστερο σενάριο είναι να ανέβουν δύο ομάδες από την Α2 και να μην πέσουν κατηγορία ομάδες από την Α1.

Στην ένωση μας πιστεύω ότι στόχος και επιθυμία όλων θα ήταν να τελειώσουν τα πρωταθλήματα εκεί που ξεκίνησαν, δηλαδή μέσα στο γήπεδο. Κάτι τέτοιο μοιάζει δύσκολο και ίσως ακατόρθωτο για οικονομικούς  λόγους αλλά και λόγω της προετοιμασίας που θα χρειαστούν και πάλι οι αθλητές μέχρι να μπούνε σε αγωνιστικό ρυθμό.

Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα και έχοντας πάντα σε προτεραιότητα την ανθρώπινη ζωή και προστασία αυτής από τον ιό, το μπάσκετ και γενικά όλος ο αθλητισμός έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Όπως λένε μετά την καταιγίδα  πάντα βγαίνει το ουράνιο τόξο, που σημαίνει ότι μετά τον ιό ίσως είναι μια ευκαιρία να ξεκινήσουμε από την αρχή με κάτι νέο πάνω σε σωστές βάσεις. Πρέπει να ξεκινήσουμε τώρα τις όποιες διαδικασίες και συζητήσεις Πρέπει να γίνουν αφού πλέον μια αναδιάρθρωση είναι νόμιμη μετά την απόφαση του Υπουργείου.

Η πρόταση μου, που βρίσκει αρκετούς σύμφωνους χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ακυρώνουμε την προσπάθεια οποιασδήποτε ομάδας και τους στόχους της έχοντας ως  κριτήριο την επόμενη μέρα να είμαστε όλοι παρόντες και πιο δυνατοί σε ένα καλύτερο και πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, είναι οι εξής:

Να μην υποβιβαστεί καμία ομάδα από την Α’ κατηγορία των Ανδρών, να μην ανακηρυχτεί πρωταθλητής και να ανέβουν οι δύο πρώτοι στην βαθμολογία της Β’ κατηγορίας μιας και έχει ξεκαθαρίσει σχεδόν το θέμα της ανόδου στην κατηγορία αυτή.
Το πρωτάθλημα της Α’ κατηγορίας να γίνει με 14 ομάδες, δηλαδή 26 αγωνιστικές και με την ολοκλήρωση αυτού ο πρώτος αναδεικνύεται πρωταθλητής χωρίς αγώνες μπαράζ.
Όποια ομάδα αναδειχθεί πρωταθλήτρια και δεν ανέβει στην Γ’ Εθνική να τιμωρείται με υποβιβασμό στη Β’ κατηγορία.

Την επόμενη χρονιά  να υποβιβαστούν οι δύο τελευταίες ομάδες της Α’ στην Β’ κατηγορία και να ανέβουν οι δύο πρώτες ομάδες από την Β’ στην Α’ κατηγορία.
Στην περίπτωση που η ΕΚΑΣΔΥΜ αποφασίσει την ανακήρυξη πρωταθλητή για φέτος, ο οποίος θα ανέβει στη Γ’ Εθνική, τότε το Πρωτάθλημα να γίνει με 12 ομάδες στην Α’ κατηγορια και στην Β’ κατηγορία με 8 ή 9 ομάδες, με την συμμετοχή της μικτής της ΕΚΑΣΔΥΜ να θεωρείται αυτονόητη. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ανεβαίνει ο πρώτος από την Β’ κατηγορία και πέφτει ο τελευταίος από την Α’ κατηγορία.

Η Β’ κατηγορία να υλοποιηθεί σε έναν όμιλο επτά ομάδων και αν δεν υπάρξει νέα δήλωση συμμετοχής από άλλη ομάδα τότε μπορεί να αγωνιστεί στο πρωτάθλημα η μικτη ομάδα της ΕΚΑΣΔΥΜ όπως παλαιότερα, αλλά οι αγώνες της να μετράνε στα αποτελέσματα και να πάρει θέση στην τελική βαθμολογία. Δηλαδή δεν θα μηδενίζεται όπως συνέβαινε έως τώρα. Η μοναδική παράμετρος είναι να μην δικαιούται να ανέβει στην Α’ κατηγορία, εφόσον είναι στις προνομιούχες θέσεις και να ανεβαίνει ο αμέσως επόμενος στην βαθμολογία.

Το πρωτάθλημα της Β’ κατηγορίας εφόσον έχει 8 ομάδες να γίνει ένας όμιλος με 14 αγωνιστικές και να γίνονται αγώνες μπαράζ μεταξύ των 4 πρώτων ομάδων. Προτείνονται  οι αγώνες μπαράζ έτσι ώστε να γίνουν περισσότερα παιχνίδια.

Τα υπόλοιπα πρωταθλήματα, γυναικών, νεανίδων και κορασίδων ίσως χρειάζονται μικρές παρεμβάσεις ανάλογα με τη συμμετοχή των ομάδων.
Η διεξαγωγή των πρωταθλημάτων παίδων και εφήβων να συνεχίσει με φάιναλ φορ, όπως συμβαίνει κάθε χρόνο με αποτέλεσμα  να βλέπουμε δυνατούς αγώνες με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.

Η προσπάθεια έτσι ώστε κάθε ομάδα να αγωνίζεται για 30 λεπτά με έναν αθλητή κάτω των 20 ετών δεν έχει δείξει ότι αποτελεί μέτρο ανάπτυξης και πρέπει να επαφίεται στον προπονητή το αν θα χρησιμοποιήσει κάποιον μικρότερο. Η θέση πρέπει να κερδίζετε εντός του γηπέδου και όχι να επιβάλλεται. Άλλωστε μερικές ομάδες ήδη αγωνίζονται με νεαρούς αθλητές συμβάλλοντας στην ανάπτυξη του αθλήματος και στην προσωπική τους εξέλιξη πάντα υπό την καθοδήγηση του προπονητή τους.

Η αφαίρεση δύο βαθμών στην Α’ κατηγορία εφόσον δεν υπάρχει παιδικό ή εφηβικό τμήμα, καθώς και στην Β’ κατηγορία αν δεν υπάρχουν τα αντίστοιχα τμήματα να απαγορεύεται η άνοδος στην Α’ κατηγορία, επίσης έδειξε ότι δεν αποτελεί παρέμβαση στη σωστή κατεύθυνση και δεν συμβάλλει στην ανάπτυξη του αθλήματος. Όταν μια ομάδα έχει ακαδημίες συμμετέχει στην ανάπτυξη του αθλήματος. Αν μια ομάδα έχει ακαδημίες αλλά δεν έχει παιδικό η εφηβικό τμήμα, γιατί να τιμωρείται;

Στα πρωταθλήματα παμπαίδων και παγκορασίδων πρέπει να υπάρχει, όπως και σε άλλες ενώσεις, το πλαφόν των 25 πόντων. Δηλαδή καμία ομάδα να μην κερδίζει με πάνω από 25 πόντους την αντίπαλο της. Τα παιδιά πρέπει να απολαμβάνουν το παιχνίδι. Επίσης να έχουν ίση συμμετοχή όλοι οι αθλητές και όχι μόνο οι ‘’καλοί’’. Να μην επιτρέπεται η άμυνα ζώνης αλλά και η πίεση σε όλο ή στο μισό γήπεδο. Ένας  από του δύο διαιτητές καθώς και ένας από τους κριτές να είναι νέοι δηλαδή να επιλέγονται από την πιο πρόσφατη σχολή έτσι ώστε να παίρνουν εμπειρίες και παραστάσεις. Πρέπει να τους στηρίξουν τα σωματεία και όχι να τους κριτικάρουν με αρνητικά σχόλια  αποτρέποντας τους. Παμπαίδων είναι, όχι τελικός Ευρωλίγκα.

Για τους διαιτητές και τους κριτές τα προβλήματα είναι γνωστά. Οι ελλείψεις και ο μικρός αριθμός τους είναι πλέον εμφανής. Όταν δημιουργείται σχολή, κάθε ομάδα πρέπει να προτείνει δύο άτομα που θα παρακολουθήσουν τα μαθήματα. Αυτό δεν μπορεί να γίνει υποχρεωτικά αλλά οφείλουν όλοι να βοηθήσουν ένα σημαντικό κομμάτι του παιχνιδιού βοηθώντας την ανάπτυξη του. Εδώ μικροπρέπειες δεν χωράνε, σε διαφορετική περίπτωση δεν θα έχουμε, με ότι αυτό συνεπάγεται. Επίσης μπορούν να δημιουργηθούν επιμορφωτικά σεμινάρια τα οποία είναι σημαντικά ακόμα και για τους προπονητές ή τους παράγοντες.

Το θέμα του γιατρού του αγώνα είναι και αυτό πολύ σημαντικό. Οι λύσεις περιορισμένες. Θα μπορούσε να ζητηθεί από την Περιφέρεια να συμβάλλει στην κάλυψη του ποσού εφόσον η ΕΚΑΣΔΥΜ έδινε τον ακριβή αριθμό αγώνων που διεξάγονται ανά έτος. Αν αυτό δεν είναι εφικτό, η δημιουργία ενός ενιαίου Ταμείου από τους συλλόγους ίσως λειτουργούσε ευεργετικά. Θα πρέπει εδώ να δούμε και την περίπτωση του ΕΚΑΒ καθώς χρησιμοποιείται και από άλλα αθλήματα.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΠΑΛΑΜΠΑΝΗ