ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

Αυτές τις μέρες με το νέο μας σύνθημα «μένουμε σπίτι» μου δόθηκε η ευκαιρία να εκτιμήσω πολλά πράγματα που τα είχαμε στην καθημερινότητα μας και πολλές φορές τα θεωρούσαμε δεδομένα.

Θα μιλήσω με προσωπικές εμπειρίες αφού και εγώ γεννήθηκα λίγο ‘’διαφορετική’’ από τους υπόλοιπους αλλά αυτό δεν μου στέρησε το δικαίωμα να ζήσω αλλά και πόσο μάλλον να αθληθώ.

Ο αθλητισμός αποτελεί ένα κίνητρο για τα άτομα με αναπηρίες γιατί όπως γνωρίζουμε είναι άμεσα συνδεδεμένος με την ανάγκη του ανθρώπου να αγωνίζεται να ξεπεράσει τον εαυτό του και τις δυσκολίες του. ‘Όλα αυτά ένα άτομο με αναπηρία τα αντιμετωπίζει στην καθημερινότητα του και μέσα από την άθληση του δίνεται η ευκαιρία να καταξιωθεί αλλά και το κυριότερο να κερδίσει υγεία. Επίσης μέσα από αυτή τους δίνεται η αφορμή να βγούν από το σπίτι και να ξεφύγουν από το περιθώριο που τους έχει κατατάξει η κοινωνία αλλά πολλές φορές ακόμη και ο ίδιος τους ο εαυτός. Όταν αθλείσαι μαθαίνεις να αποκτάς εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, να γίνεσαι πιο δυνατός, να δημιουργείς δυνατούς δεσμούς φιλίας, να προσφέρεις ένα είδος ψυχοθεραπείας στο σώμα σου και να δείχνεις  την δύναμη ψυχής που κρύβεται μέσα σου την οποία πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να την διακρίνουν πίσω από κάθε “ιδιαιτερότητα’’ που μπορεί να κρύβει κάθε άνθρωπος .

Πρέπει να τονίσω όμως ότι ο αθλητισμός δεν είναι μόνο χαρά, διασκέδαση και άσκηση αλλά επίσης είναι και μία επίπονη διαδικασία και μακροχρόνια σε κάποιες περιπτώσεις η οποία συμβάλει στην αποκατάσταση αλλά και πόσο μάλλον στην ανεξαρτησία του ατόμου. Η άσκηση θα πρέπει να ενθαρρύνεται στα άτομα με αναπηρία είτε σωματική είναι αυτή (αναπηρία) είτε πνευματική αφού είναι το μέσον για μία καλύτερη ζωή με κάθε δυνατό τρόπο.

Κλείνοντας θα ήθελα να προσθέσω πως ο αθλητισμός ήδη  από την αρχαιότητα  ήταν άμεσα συνδεδεμένος με την “Ευγενή ‘Άμιλλα” και το  “Ευ Αγωνίζεσθαι” αυτός ο συναγωνισμός λοιπόν και η ευγενική του εκδήλωση μας αναδεικνύει την μοναδικότητα του προσώπου και τι καλύτερο λοιπόν μέσα από την εκπροσώπηση του από τα άτομα με αναπηρία.

ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑΣ ΣΚΟΡΔΑ